Stanisław i Halina Marek - honorowi obywatele gminy - wniosek

Państwo Stanisław i Halina Markowie byli bardzo cenionymi nauczycielami Liceum Pedagogicznego w Siennicy, a po jego likwidacji pracowali w szkołach zawodowych. Pan Stanisław Marek w latach 1974 – 1986 sprawował funkcję dyrektora szkoły. Stowarzyszenie Absolwentów i Wychowanków Szkół Siennickich, pragnąc upamiętnić ich zasługi dla Siennicy, wystąpiło z inicjatywą przyznania państwu Markom tytułu Honorowego Obywatela Gminy Siennica. Poniżej przytaczam opinię pana Stanisława Czajki, nauczyciela i dyrektora naszej szkoły, w tej sprawie. Tadeusz Gnoiński

Stanisław Czajka

Nauczyciel historii w ZS od 1980 roku

Dyrektor ZS w latach 1990 – 2008

 Stanowisko w sprawie

nadania Państwu Stanisławowi i Halinie Markom

honorowego obywatelstwa gminy Siennica

 

Pana Dyrektora Stanisława Marka poznałem pod koniec sierpnia 1980 roku, gdy po ukończeniu dziennych studiów w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego i uzyskaniu absolutorium zostałem skierowany przez pełnomocnika ministra do spraw zatrudniania absolwentów wyższych uczelni do pracy pedagogicznej. Po krótkiej rozmowie uzyskałem zgodę Pana Dyrektora i z dniem 1 września 1980 roku podjąłem pracę nauczyciela historii i przedmiotów pokrewnych w Zespole Szkół Zawodowych w Siennicy.

Po Polskim Sierpniu także w Siennicy zapoczątkowany został ruch społeczno-zawodowy „Solidarność”. W imieniu kilkuosobowej grupy nauczycieli poinformowałem Dyrektora Stanisława Marka o woli utworzenia w szkole nauczycielskiego związku zawodowego „Solidarność”. Przyjął tę propozycję ze zrozumieniem, z dużą tolerancją i bez uwag.

Związek nauczycielskiej „Solidarności” oficjalnie został utworzony 16 grudnia 1980 roku. Jako jego przewodniczący zapraszany byłem na zebrania kadry kierowniczej i organizacji społeczno-politycznych działających w szkole. Pan Dyrektor przedstawiał na nich bieżące problemy szkoły, sprawy organizacyjne i finansowe, prosił o wyrażanie o nich opinii oraz o podpisy na dokumentach, na których niezbędne były opinie związków zawodowych. Cenił i szanował zgłaszane uwagi i wnioski.

Podobnie ze zrozumieniem przyjął propozycję umieszczenia krzyża w sali historycznej i w kilku innych pracowniach w szkole. Gdy przedstawiłem mu wniosek uczniów, nadmieniając, że w referendum, które przeprowadził samorząd uczniowski, poparli go prawie wszyscy uczniowie (kilku się wstrzymało), zaakceptował pomysł młodzieży.

Pana Dyrektora Marka charakteryzowała tolerancja, zrozumienie, szacunek i wysoka kultura osobista w kontaktach z nauczycielami, także z przedstawicielami nauczycielskiej „Solidarności”, która po 13 grudnia 1981 roku została przez władze państwowe zdelegalizowana. Zawsze był otwarty na zgłaszane przez nauczycieli i pracowników problemy czy postulaty.

Przykładem takiej postawy może być mój osobisty problem. Po ogłoszeniu stanu wojennego zostałem wezwany do odbycia dwuletniej zasadniczej służby wojskowej, chociaż przekroczyłem wiek poborowy i odbyłem szkolenie wojskowe w czasie studiów. Pan Dyrektor wystąpił wówczas do Wojewódzkiej Komendy Uzupełnień w Siedlcach z prośbą o zwolnienie mnie z tego obowiązku, motywując to sytuacją kadrową i potrzebami szkoły. Wniosek ten pomógł mi uniknąć wcielenia do wojska.

W 1984 roku wykazał się nie tylko zrozumieniem i życzliwością, a także odwagą, podejmując decyzję przyjęcia w trakcie roku szkolnego uczniów, którzy po strajku szkolnym w obronie krzyży przy próbie ich usunięcia z sal lekcyjnych zostali pozbawieni możliwości nauki w Zespole Szkół Rolniczych w Miętnem. Większość z nich ukończyła szkołę w Siennicy. Niektórzy po ukończeniu studiów wybrali karierę naukową na wyższych uczelniach.

Stanisław Marek z życzliwą troską odnosił się do spraw wychowawczych czy rodzinnych uczniów. Mieli oni do swojego Dyrektora zaufanie, wiedzieli, że mogą liczyć na pomoc, wsparcie, a czasami życzliwe usprawiedliwienie swoich postaw. Był wymagający, ale sprawiedliwy i konsekwentny w podjętych decyzjach. Tym zyskał sobie autorytet i uznanie społeczności uczniowskiej. Zawsze na wsparcie mogli liczyć ci spośród uczniów, którzy w różnych formach reprezentowali szkołę, np. na zawodach sportowych czy w konkursach przedmiotowych. Doceniał aktywność uczniów w pracach społecznych na rzecz szkoły, choćby przy porządkowaniu terenów wokół szkoły czy pracach polowych w gospodarstwie szkolnym.

Dyrektor Stanisław Marek znał i cenił bogatą historię szkoły i Siennicy. Przywiązywał dużą wagę do Izby Pamiątek Siennickich Szkół, zgromadzonych w niej zbiorów: dokumentów, fotografii i innych przedmiotów, które pokazywały ponad wiekową historię szkoły. Troszczył się o jej bazę, cieszył z każdej grupy, która ją odwiedzała. Z życzliwością przyjmował propozycje jej opiekunów: w pierwszym okresie Stanisława Gnoińskiego, a później Stanisława Czajkę, na przykład dotyczące zakupu sprzętów na jej wyposażenie. Z uwagą śledził kolejne ekspozycje, z radością przyjmował sukcesy w konkursach historycznych, które były organizowane przez Ministerstwo i Kuratorium na najlepsze pracownie historyczne i szkolne izby pamięci. Unikatowe w skali kraju zbiory szkolnego muzeum były i są nie tylko dorobkiem i sukcesem szkoły, ale także wizytówką Siennicy, dumą jej mieszkańców. Przykładem życzliwego stosunku do przeszłości szkoły i jej absolwentów były bardzo dobre relacje Dyrektora Stanisława Marka z Kołem Sienniczan. Wspólnie z prezesem Henrykiem Łętowskim i członkami zarządu Koła był organizatorem kilku zjazdów absolwentów.

Stanisław Marek był zdeklarowanym miłośnikiem sportu, sam amatorsko grał w tenisa stołowego i zachęcał uczniów do uprawiania sportu. Z jego inicjatywy funkcjonowały różne sekcje sportowe w ramach Szkolnego Klubu Sportowego (SKS) i szkolnego Ludowego Klubu Sportowego (LZS). Często jako opiekun lub jako kibic uczestniczył w szkolnych zawodach i wyjazdowych rozgrywkach sportowych. Cieszył się z indywidualnych sukcesów wychowanków w zawodach rangi ogólnopolskiej (mistrzostwach Polski) i szczebla wojewódzkiego. Dominował w nich tenis stołowy, piłka siatkowa, lekkoatletyka, szachy. Był otwarty na przyznawanie najlepszym uczniom nagród i wyróżnień.

Pomimo skromnych środków finansowych dbał o zakup sprzętu sportowego, poprawę bazy dydaktycznej szkoły, zakup pomocy naukowych, książek i prenumeratę czasopism do biblioteki, sprzętów i narzędzi na potrzeby dydaktyczno-produkcyjne warsztatów szkolnych. Starał się zapewnić środki na modernizację i remonty warsztatów oraz na adaptację nowych pomieszczeń na potrzeby internatu, niezbędnych w związku ze zwiększającą się liczbą uczniów. Było to szczególnie ważne po utworzeniu w 1984 roku w Siennicy Studium Nauczycielskiego. Jego powołanie było dużym sukcesem Pana Dyrektora, który występował o to do władz oświatowych. Powstanie Studium znacznie podniosło rangę szkoły oraz prestiż Siennicy.

Życzliwy stosunek do uczniów i ich rodziców, tolerancja wobec innych osób, apolityczność, dobra znajomość lokalnego środowiska, a przede wszystkim wieloletnia praca i troska o szkołę sprawiły, że cieszył się dużą sympatią, szacunkiem i życzliwością mieszkańców Siennicy.

W połowie lat 80. XX wieku, w okresie wzmożonej walki ideowo-politycznej, apolityczność i brak przynależności partyjnej utrudniały Stanisławowi Markowi kierowanie szkołą. Nie ulegał naciskom władz oświatowych. Pamiętam prowadzone wówczas przeze mnie w imieniu nauczycieli i pracowników szkoły bezowocne rozmowy w Kuratorium Oświaty na temat dalszego pełnienia przez Pana Stanisława Marka funkcji dyrektora.

Z dniem 31 sierpnia 1986 roku, po ponad dwudziestu latach pracy dydaktyczno-wychowawczej i dziesięciu latach kierowania szkołą, Pan Stanisław Marek – dobry człowiek, sprawiedliwy nauczyciel i świetny dyrektor-menedżer rozstał się z Siennicą i jedyną szkołą, w której po ukończeniu studiów pracował.

Zaangażowanie Pana Stanisława Marka w pracę na rzecz szkoły, troska o wysoki poziom kształcenia i wychowania uczniów, wzorowe relacje z nauczycielami i innymi pracownikami, dbałość o dobre imię i bazę materialną szkoły oraz współpraca ze środowiskiem lokalnym w pełni zasługują na nadanie Państwu Halinie – żonie, wysoko ocenianej przez uczniów nauczycielce matematyki, która wspierała męża w jego pracy – i Stanisławowi Markom godności i tytułu Honorowych Obywateli Gminy Siennica.

25 lutego 2020 r.